วิชาไฟฟ้าระบบขนส่งทางราง

ขนส่งทางราง

การขนส่งระบบราง (รถไฟระบบขนส่ง) สามารถเคลื่อนย้ายคนสิ่งของได้อย่างรวดเร็วปริมาณมากและมีค่าใช้จ่ายต่ำ

ประเภท

      1. รถราง ( อังกฤษ : รถราง ) เป็นพาหนะที่วิ่งบนรางชนิดหนึ่ง รถรางส่วนมากใช้ไฟฟ้าจากสายไฟด้านบน (คัดลอก) (ราวแสง) ในอดีต

กันยายน พ.ศ.  ภายหลังบมาใช้กำลังไฟฟ้าเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2437 และจนถึงปีพ.ศ.

      คำว่า "รถราง" ในภาษาไทยปัจจุบันถูกใช้ในความหมายของ รถชมเมืองที่วิ่งโดยไม่ใช้รางแต่ด้วยล้ออีกด้วย

      2.รถไฟฟ้ารางเบาหรือไลท์เรลเป็นระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูงที่ให้บริการแถบชานเมือง ขับเคลื่อนโดยใช้ล้อเหล็กซึ่งจะวิ่งในรางฝั่ง

ขวา 1 ตู้ก็ได้ รถไฟฟ้ารางเบามักถูกจัดให้คล้ายกับรถราง

       3.ระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง ( อังกฤษ : Mass รถไฟฟ้าขนส่งมวลชน ) หรือที่มักเรียกว่ารถไฟฟ้ารถไฟฟ้าใต้ดินเมโทรมักจะมีในเมืองใหญ่

ที่สำคัญทั่วโลก 2406 ปัจจุบันมีเมืองทั้งหมด 162 เมืองที่มีรถไฟฟ้าใต้ดิน

       4.โมโนเรล ( อังกฤษ : โมโนเรล ) เป็นระบบขนส่งทางรางชนิดหนึ่ง คำว่าโมโนเรลมีมาตั้งแต่พ.ศ. 2440 โดยออยเกนลังเกน (เออเก็น 
Langen) วิศวกรชาวเยอรมันโดยสมาสคำว่าเดี่ยวเดี่ยวและ rail- ราวเหล็กสำหรับประกอบรางรถไฟเข้าด้วยกัน รถที่ใช้กับโมโนเรลนิยมใช้เป็นระบบ
ขนส่งมวลชนขนาดกลางจำนวนคนไม่มากต่างจากระบบรถไฟฟ้ารางหนัก (หนักราว) ซึ่งขนส่งคนได้ในปริมาณที่มากกว่า

       5.รถไฟฟ้าชานเมือง หรือ รถไฟชานเมือง เป็นรถไฟโดยสารที่ให้บริการระหว่างใจกลางเมือง ไปจนถึงชานเมืองที่มีระยะไม่เกิน 15 

กิโลเมตร หรือ 10 ไมล์ หรือเป็นเมืองที่มีผู้คนเข้ามาทำงานในใจกลางเมืองมาก โดยรถไฟจะวิ่งตามกำหนดเวลา มีความเร็วสูงสุดตั้งแต่ 50 ไป

จนถึง 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

        การรถไฟแห่งประเทศไทย ได้ให้ความหมายของรถไฟชานเมือง ว่า เป็นขบวนรถที่จัดเดินเพื่อให้บริการแก่ผู้โดยสารในเขตกรุงเทพมหานคร

และปริมณฑล รัศมีไม่เกิน 160 กม. เพื่อใช้เดินทางไปทำงาน ศึกษาเล่าเรียน และติดต่อค้าขาย หยุดทุก ๆ สถานี ป้ายหยุดรถ ที่หยุดรถ